Νέα δανειστική βιβλιοθήκη από το «ράφι της αγάπης»

Νέα δανειστική βιβλιοθήκη από το «ράφι της αγάπης» μέσα στο έτος για άτομα με χρόνιες παθήσεις

Συνεχίστε την ανάγνωση...

Αγάπη Ντόκα: «Η σπανιότητα μπορεί να θεωρείται ευχή, είναι όμως και μια μεγάλη κατάρα»

Η Αγάπη Ντόκα γράφει, γράφει, γράφει... και ήρθε η ώρα να εκδόσει. Έχοντας περάσει από πολύ διαφορετικά επαγγέλματα στη ζωή της, έχει όλο αυτό το απόθεμα εμπειριών που χρειάζεται ένας νέος συγγραφέας για να το αποτυπώσει στις σελίδες του. 

Και πήρε τη μεγάλη απόφαση. Ορθώς, γιατί η νίκη της στον διαγωνισμό λογοτεχνικές πένες 2016 (εκδόσεις Γράφημα, GoodBooksWeb.com) με το διήγημα της Χίλιες και μια νύχτες αλλά και η έκδοση δυο άλλων στο Αχτίδες στο σκοτάδι (εκδ. Ανάτυπο) ήταν ικανά για να ανοίξουν τον δρόμο για το πρώτο της ολοκληρωμένο πόνημα, το Καταδικασμένη να είμαι σπάνια που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Θερμαϊκός. Έχουμε τη χαρά να τη φιλοξενούμε στη στήλη μας, γωνιά του συγγραφέα.

Σας μεταφέρουμε από το προλογικό σημείωμα του βιβλίου

Ο λύκος υπάρχει στην ιστορία της Κοκκινοσκουφίτσας για να µας δείξει τους ανθρώπους που πρέπει να προσέχουµε. Το πριγκιπόπουλο στην ιστορία της Σταχτοπούτας υπάρχει για να µας δείξει ότι ζει εκεί έξω κάποιος ιδανικός για κάθε κοπέλα. Τα τρία γουρουνάκια υπάρχουν για να µας δείχνουν πώς πρέπει να χτίζουµε τη ζωή µας, για να µην µπορεί κανείς να γκρεµίσει τους κόπους µας. Το ασχηµόπαπο υπάρχει για να µας δείξει ότι πίσω από κάθε φαινοµενικά άσχηµο άνθρωπο κρύβεται ένας κύκνος που εµφανίζεται µε τον καιρό. Η µάγισσα στην ιστορία της Χιονάτης υπάρχει για να µας δείξει ότι οι προθέσεις των ανθρώπων δεν είναι πάντα αγνές. Ο γράφων (συγγραφέας όπως αποκαλείται) κάποιες φορές γράφει τα πράγµατα όπως έχουν. Κάποιες φορές µπορεί να µειώνει ή να υπερβάλλει. Κάποιες φορές γράφει προσωπικές ιστορίες και κάποιες φορές γράφει ιστορίες που έχει ακούσει. Κάποιες φορές συνδυάζει δικά του βιώµατα µε βιώµατα άλλων ανθρώπων. Όπως και να έχει, κάθε ιστορία κρύβει αλήθειες. Και δείχνει πώς αυτές οι αλήθειες µπορούν να µοιάζουν µε ψέµατα. Με υπερβολές. Μα καµιά φαντασία δεν είναι ικανή να ξεπεράσει την πραγµατικότητα. Καµιά ιστορία δεν µοιάζει αληθινή. Γιατί όλοι αποκλείουν ότι αυτό που διαβάζουν µπορεί να συµβεί. Και φτάνει µια στιγµή που έρχονται αντιµέτωποι µε κάτι που τους αφήνει άφωνους. Και δικαιώνουν κάθε βιβλίο και κάθε ταινία που έχει κυκλοφορήσει και που δεν πίστεψαν. Συνηθίζουµε να γράφουµε στους προλόγους των βιβλίων: «Τα πρόσωπα και οι καταστάσεις που περιγράφονται εδώ ουδεµία σχέση έχουν µε την πραγµατικότητα». ∆εν έχουν;…

Κυρία Ντόκα, πώς συνδέεται ο τίτλος με αυτά τα ενδιαφέροντα πράγματα που διαβάζουμε στον πρόλογο και το οπισθόφυλλο του βιβλίου;

Όλα ξεκίνησαν απ’ αυτό που είπε ο Λα Ροσφουκώ: «Μπορεί κανείς να βρει γυναίκες που δεν είχαν καμία ερωτική σχέση, αλλά είναι σπάνιο να βρει γυναίκες που είχαν μόνο μία». Δηλαδή: Καμία ερωτική σχέση ίσον γυναίκες μεγαλωμένες με τις αυστηρά ηθικές αρχές «πρώτα γάμος και μετά όλα τ’ άλλα…» (you know what I mean) και, μόνο μία ίσον γυναίκες μεγαλωμένες -επίσης- με παρόμοιες αυστηρά ηθικές αρχές «αυτόν που θα παντρευτείς, μ’ αυτόν θα μείνεις και θα πεθάνεις» (ή θα σε πεθάνει).

Η λέξη-κλειδί που μου έφερε την έμπνευση, ήταν «σπάνιο». Τι γίνεται όταν μια γυναίκα καταδικάζεται σ’ αυτό το σπάνιο; Μπορεί να πολεμήσει μέσα της τα "πρέπει" της κοινωνίας και να προχωρήσει στα "θέλω" της;

Ποια πιστεύετε ότι είναι η μεγαλύτερη αγωνία των ηρώων σας;

Το βιβλίο είναι γραμμένο σε πρωτοπρόσωπη γραφή, άρα υπάρχει μόνο η φωνή της ηρωίδας. Η Χαρά, λοιπόν, είναι μια γυναίκα που έναν άντρα γνώρισε στη ζωή της, αυτόν παντρεύτηκε και μ’ αυτόν έκανε ένα παιδί, άρα αμέσως μπαίνει στην κατηγορία «σπάνιο» του κυρίου Λα Ροσφουκώ.

Στο πρώτο μέρος βουτάει μέσα της, αναρωτιέται γι’ αυτήν την σπανιότητά της, προσπαθεί να την αναλύσει, να την αιτιολογήσει, κάποιες φορές να την δικαιολογήσει, να την εκλογικεύσει, να δει το σωστό και το λάθος, τα υπέρ και τα κατά και να πάρει τις αποφάσεις της.

Στο δεύτερο  μέρος αρχίζει η ιστορία της, ο έρωτάς της για έναν άλλον άντρα, η προσέγγισή του καθώς είναι άμαθη σ’ αυτά – άρα κινδυνεύει και να ρεζιλευτεί, η αγωνία της γι’ αυτό που πάει να κάνει: θα το φτάσει μέχρι τέλους;

Τι θα θέλατε να πάρει ο αναγνώστης κλείνοντας το βιβλίο;

Πολύ γέλιο και λίγο προβληματισμό.
Η κάθε πρόκληση είναι ένα σπάνιο δώρο που, είτε το αποδεχόμαστε είτε όχι, μας εξελίσσει σε αυτούς που γινόμαστε. Είμαστε καλύτεροι άνθρωποι, επειδή μας αποδέχονται όταν ζούμε σύμφωνα με τους κανόνες που μας επιβάλλουν ή χάνουμε την ευκαιρία να ζήσουμε την δική μας ζωή;


Είναι ευχή ή κατάρα να είσαι σπάνιος τελικά στην κοινωνία που ζούμε; 

Σελίδα 19: «Η σπανιότητα μπορεί να θεωρείται ευχή, είναι όμως και μια μεγάλη κατάρα».
Νομίζω ότι είναι θέμα του πώς το εκλαμβάνουμε και το διαχειριζόμαστε. Αν το αποδεχόμαστε ή αν το απορρίπτουμε. Αν μπορούμε να το κρατήσουμε ή να το αλλάξουμε. Αν μας αρέσουμε όπως είμαστε ή αν θέλουμε -θυσιάζοντας την σπανιότητά μας- να γίνουμε αυτό που ως όνειρο επιθυμούμε.


[INFO]
Για πληροφορίες και αγορά του βιβλίου κάντε κλικ εδώ.
Ακολουθήστε τη συγγραφέα στα social media: facebook
Παρουσιάσεις βιβλίου: Ιανός Θεσσαλονίκης. Πέμπτη 12 Ιανουαρίου, 19:00. Ιανός Αθήνας, Σάββατο 28 Ιανουαρίου, 12:00.

Για όλες τις συνεντεύξεις της στήλης, γωνιά του συγγραφέα, πατήστε εδώ.

A.Π.

Συνεχίστε την ανάγνωση...

Ο σκύλος που τόλμησε να ονειρευτεί - Ένα μάθημα για ενήλικες

Sun-mi Hwang, Ο Σκύλος που τόλμησε να ονειρευτεί, εκδ. Διόπτρα, σελ.200

Ο "Σκύλος που τόλμησε να ονειρευτεί" είναι το δεύτερο βιβλίο της Sun-mi Hwang που έχει μεταφραστεί στα ελληνικά με το πρώτο της να αποτελεί μια κλασική επιτυχία εδώ και χρόνια παγκοσμίως ("Η κότα που ονειρευόταν να πετάξει"). Συνολικά έχει γράψει περισσότερα από 30 βιβλία.

Συνεχίστε την ανάγνωση...