"Αφησέ με να μείνω σε μια γωνιά της ευτυχίας σου"
Τι όμορφη και τι άσχημη ρήση μαζί...
Από τη μια το να διεκδικεί κάποιος κομμάτι της ευτυχίας εκφράζει μια μορφή αγάπης που είναι όμορφο. Από την άλλη, όμως, τι γίνεται όταν εσύ είσαι αυτός που ζητά πρόσβαση αλλά δεν του δίνεται;
Η αγάπη αυτή είναι καταδικασμένη. Όσο και αν έχει μικρύνει ή μεγαλώσει με τον καιρό παύει να έχει αντίκρυσμα και αυτό είναι το άσχημο. Η ρήση αυτή είναι δίκοπο μαχαίρι.
Νομίζω, όμως, ότι για να ξεκαθαρίσεις αν αυτό που συμβαίνει είναι υγιές ή το αντίθετο αρκεί μια προσπάθεια. Μίλησε, ζήτα αυτό που θες. Είμαστε άνθρωποι με συναισθήματα. Και το χειρότερο πράγμα να έχεις κάνει, και το χειρότερο να έχω κάνει πάντα υπάρχει μια θέση στην ευτυχία. Εξάλλου η ευτυχία αποτελείται από τέτοιες μικρές προκλήσεις που βρήκαν απάντηση και άλλαξαν τη ζωή.
0 απόψεις! Γράψε τη δική σου!:
Δημοσίευση σχολίου