Κυριακή 24 Δεκεμβρίου 2017

7 άρθρα που διαβάσατε τον 7ο χρόνο μας - Ευχές για όμορφες γιορτές!


Επιτέλους! Λίγη ηρεμία! Οι γιορτές ήρθαν και πάλι και μαζί τους ήρθαν και τα 7α γενέθλια μας! Τι χαρά, τι συγκίνηση! Πόσα άλλαξαν μέσα σε αυτά τα χρόνια; Πάρα πολλά. Κάποια τα μάθατε, κάποια τα κράτησα για μένα, όμως, η παρουσία σας μόνο χαρά έδωσε στη ζωή μου και στις αποφάσεις μου.

Παρασκευή 8 Σεπτεμβρίου 2017

Πανελλήνιο Φεστιβάλ ΕΝΤΑΞΙΑΚΗΣ ΚΟΥΛΤΟΥΡΑΣ- ΚΩΦΟΙ ΚΑΙ ΑΚΟΥΟΝΤΕΣ ΕΝ ΔΡΑΣΕΙ


Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος υλοποιείται για 5η συνεχή χρονιά
 το Πανελλήνιο Φεστιβάλ ΕΝΤΑΞΙΑΚΗΣ ΚΟΥΛΤΟΥΡΑΣ
ΚΩΦΟΙ ΚΑΙ ΑΚΟΥΟΝΤΕΣ ΕΝ ΔΡΑΣΕΙ
 από 24 Σεπτεμβρίου έως 01 Οκτωβρίου 2017,
 Χανιά, Θεσσαλονίκη, Αθήνα, Λιτόχωρο / Όλυμπος, Ναύπλιο
 με τη συνεργασία της Περιφέρειας Πελοποννήσου, της Περιφερειακής Ενότητας Χανίων και των Δήμων ΝΑΥΠΛΙΕΩΝ, ΑΘΗΝΑΙΩΝ, ΔΙΟΥ –ΟΛΥΜΠΟΥ, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ & ΧΑΝΙΩΝ.

Κυριακή 3 Σεπτεμβρίου 2017

Αποχαιρετώντας το καλοκαίρι με 10 photo quotes - 2017


Περίμενα να περάσουν δυο τρεις μέρες από τον Σεπτέμβρη για να μην μας πέσει βαρύ αυτό το post. Ξέρω ότι είναι από τα αγαπημένα σας κάθε χρόνο, ίσως γιατί έχει έναν τόνο νοσταλγίας, ίσως γιατί σας αρέσουν γενικά τα photo-quotes (όπως και μένα).

Παρασκευή 25 Αυγούστου 2017

Στόχοι και άλλα δεινά...ή πως ήταν το καλοκαίρι μου

Εδώ είμαστε, λοιπόν! Λίγες μέρες πριν και αυτό το καλοκαίρι μαζέψει τα μπογαλάκια του και το βάλει για άλλη παραλία, εμείς ανασκουμπωνόμαστε και πιάνουμε πληκτρολόγιο ξεκινώντας με τι άλλο, με ανησυχίες...

Η αλήθεια είναι πως αυτό το καλοκαίρι δεν ήταν πολύ καλό για μένα ή τουλάχιστον ήρθαν χαρές που δεν μπόρεσα να χαρώ και λύπες που δεν πρόλαβα να ξεπεράσω. Πολλή κούραση, δουλειά και μια πόλη που βαράει διάλυση. Ναι, για τη Θεσσαλονίκη μιλάω και το αιώνιο κυκλοφοριακό της πρόβλημα. Ο κόσμος δεν έφυγε τελικά ποτέ για διακοπές παρά μόνο τις μέρες που όλοι ξεφεύγουν λίγο ή κλείνουν τα πατζούρια στο σπίτι για να νομίζουν οι γείτονες ότι λείπουν διακοπές, τις μέρες, δηλαδή, λίγο πριν μέχρι λίγο μετά τον 15αύγουστο. 

Βρήκα τον χρόνο να διαβάσω λίγη λογοτεχνία και να προβληματιστώ. Εδώ θα πω μόνο το πόσο με προβλημάτισε γύρω από την αίσθηση του χρόνου, ο Γουίλιαμ Φώκνερ με τη "Βουή και τη Μανία" (δεν γινόταν να βρεθεί πιο ταιριαστός τίτλος πιστεύω, όσοι το έχετε διαβάσει καταλαβαίνετε τι εννοώ). Ένα μικρό σχετικό απόσπασμα ανεβάσαμε και σε story στο νέο μας προφίλ στο instagram (αν δεν μας κάνετε follow, ήρθε η ώρα να το κάνετε) για να μην προβληματιστούμε μόνοι μας. Όλα αυτά σε συνδυασμό με το κείμενο ενός blogger που δημοσιεύσαμε στο facebook page μας (πόσο πια social είμαστε;) σχετικά με τους στόχους και πόσο περιμένουμε από τη ζωή να γίνει καλύτερη και όσο περιμένουμε αυτή βρίσκει τον τρόπο και περνάει, έφεραν μια σειρά από προβληματισμούς.

Το ότι εχθές ανακοινώθηκαν και οι βάσεις εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση έδωσε και άλλη τροφή για σκέψη και έτσι αποφάσισα να προβληματιστώ δημοσίως.

Είναι πολύ όμορφο να βάζουμε στόχους στη ζωή μας. Δείχνει ότι είμαστε σε εγρήγορση, ότι κοιτάμε κάπου που θέλουμε να πάμε και ότι δεν αφήνουμε τα πράγματα στη τύχη τους. Για την ακρίβεια όταν έδινα και εγώ πανελλήνιες σχεδόν μου φαινόταν απίστευτο που κάποια παιδιά δεν στόχευαν κάπου που πραγματικά ήθελαν και είτε επηρεάζονταν από τους γονείς τους είτε από το τι είναι στη μόδα ή από το πόσα μόρια τελικά έβγαλαν. Αν έδειχνα το μηχανογραφικό μου σε αυτά τα παιδιά θα γελούσαν μέχρι σήμερα. Και αυτό γιατί οι σχολές δεν είχαν ως κριτήριο καμιά περσινή βάση, ούτε την επίδοση μου, αλλά μόνο την καρδιά μου... 

[ΕΥΓΕΝΙΚΗ ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Παραλείψτε αυτό που ακολουθεί αν βαρεθήκατε ήδη γιατί μέχρι αυτή τη στιγμή δεν κατάλαβα γιατί το συμπεριέλαβα στο κείμενο] 
Και την πρώτη χρονιά συνέβη το εξής: Δεν πέρασα εκεί που ήθελα αλλά πέρασα σε μια άλλη σχολή σε πιο χαμηλή επιλογή που νόμιζα τότε ότι με ενδιέφερε. Κάποια χρόνια αργότερα κατάλαβα πόσο ΦΡΙΚΙΑΣΤΙΚΟ είναι να μας πιέζει το σύστημα στα 17 μας να ξέρουμε τι θέλουμε ακριβώς να κάνουμε στις ζωές μας ή ποια σχολή μας ταιριάζει γάντι. Πήγα, λοιπόν, εκεί που πέρασα, στην 4η επιλογή μου και πολύ γρήγορα είδα ότι δεν μου κάνει και αντί να κάτσω να κάνω τη ζωάρα μου σε μια πόλη που φημίζεται για τη φοιτητική ζωή της, είπα τα παρατάω και γυρνάω να ξαναδώσω. Ήταν για μένα πιο σημαντικό αφού η επιλογή αυτή αποδείχθηκε ότι δεν μου αρέσει να ξαναδώσω για την πρώτη. Το αστείο ήταν ότι τελικά με τα πολλά και μετά από κάποιες πολύ τυχαίες συγκυρίες βρέθηκα να έχω περάσει στην πρώτη μου επιλογή και όλα καλά. Έβαλα στόχο να τελειώσω και τέλειωσα. Ένιωσα ότι τα κατάφερα! Πέτυχα τον στόχο μου!  Πόσο απογοητεύομαι, όμως, κάθε μέρα που μέχρι σήμερα έχω δουλέψει μόνο στην πρακτική μου πάνω στο συγκεκριμένο αντικείμενο δεν λέγεται. Δεν θέλω να τα ρίξω στην κρίση και που κλείνουν τα ΜΜΕ το ένα μετά το άλλο ή δεν έχουν χρήματα να πληρώσουν τους εργαζομένους τους, αλλά κάπου πρέπει να το ρίξω. Τα ρίχνω, όμως, και στον εαυτό μου. Σκέφτομαι ότι ίσως φταίω και εγώ, ότι ίσως δεν το κυνηγώ πολύ. Ότι ίσως εστείασα τόσο πολύ στο να τα καταφέρω να μπω στο τμήμα και να το βγάλω που τελικά ξέχασα ότι αυτό θα τελείωνε αργά ή γρήγορα και μετά θα έμενα μετέωρος. Δυστυχώς ή ευτυχώς, όμως, θα έκανα και πάλι το ίδιο αν σήμερα γυρνούσε ο χρόνος πίσω (χτυπήστε κανένα ξύλο). Τώρα, σκέφτομαι να κάνω ένα μεταπτυχιακό σχετικό για να κρατήσω επαφή και συνεχώς κοιτάζω μπροστά χωρίς να βλέπω το τώρα γιατί και όταν θα τελειώσει το μεταπτυχιακό πάλι στην ίδια κατάσταση θα βρεθώ. Το πού θέλω να καταλήξω θα το δείτε σε λίγο.

Βλέπουμε, λοιπόν, ότι οι στόχοι είναι στοιχεία από το μέλλον που θέλουμε να προσεγγίσουμε. Συνήθως, θέλουν κόπο και χρόνο. Σκεφτείτε, όμως, θέτοντας μόνο στόχους δεν είναι σαν να ζούμε πάντα για το μέλλον; Και τι γίνεται με το τώρα; Μήπως βλέποντας μπροστά ξεχνάμε να ζούμε, ξεχνάμε να τεστάρουμε τις δυνάμεις που έχουμε τώρα; Και αν είμαστε αδύναμοι τώρα, πώς θα είμαστε δυνατοί στο μέλλον; Προσωπικά κουράστηκα να κάνω υπομονή για να έρθουν οι καλύτερες μέρες. Τις καλύτερες μέρες τις θέλω εδώ και τώρα. Κουράστηκα να επαναπαύομαι και να λέω θα κάνω υπομονή 1 χρόνο, 2 χρόνια και μετά θα φτιάξουν όλα, θα έχω καταφέρει αυτό που σκέφτομαι. Παιδιά, αυτό είναι αυταπάτη. Αν σκέφτεστε και εσείς έτσι νομίζω ότι ήρθε η ώρα να το αλλάξουμε όλοι μαζί. Αν δεν μου αρέσει κάτι τώρα, δεν χρειάζεται να το ανέχομαι μέχρι να τελειώσει. Αν υποφέρω που κάνω μια δραστηριότητα, που κάνω κάτι καταναγκαστικά, ήρθε η ώρα να σταματήσει. Οι στόχοι πρέπει να έχουν στόχο να μας κάνουν καλύτερους όχι στο μέλλον, αλλά εδώ και ΤΩΡΑ! Χτίζουμε από τώρα αυτό που θέλουμε να έρθει αύριο. Κάνουμε εξαιρετικά δύσκολα θυσίες. Ο χρόνος δεν ξέρω αν είναι σύμμαχος, είναι σίγουρα, όμως, κάτι που δεν γυρνά πίσω και ο ίδιο δεν χαρίζεται, γιατί, λοιπόν, εμείς ζούμε ζωές βλέποντας τον να περνάει; Το μυστικό είναι να ξεχάσουμε την ύπαρξη του και αυτό γίνεται όταν ζούμε καλά στο τώρα

Τα λέμε σύντομα
με το καθιερωμένο μας post που
αποχαιρετά το...καλά είναι νωρίς ακόμα!

Στο μεταξύ, τα λέμε σε Facebook, Twitter, Instagram, Pinterest και Youtube

Παρασκευή 28 Ιουλίου 2017

Γιατί η τόνωση του booktube στην Ελλάδα είναι ό,τι χρειάζεται το βιβλίο αυτή τη στιγμή


Το βιβλίο υποφέρει και το ελληνικό βιβλίο λίγο περισσότερο. Όσοι διαβάζουν και ψάχνουν στο διαδίκτυο κριτικές, εκτός από το δημοφιλές Goodreads που τα τελευταία χρόνια περιλαμβάνει και ελληνικούς τίτλους, θα έχει τύχει να πέσουν πάνω σε κάποιο video, στο οποίο φανατικοί βιβλιόφιλοι εκφράζουν δημοσίως την άποψή τους για τους αγαπημένους τους τίτλους και επηρεάζουν έτσι το κοινό που τους παρακολουθεί. Οι βιβλιόφιλοι αυτοί συνθέτουν αυτό που είναι γνωστό παγκοσμίως ως booktube.
Ο όρος booktube δεν αναφέρεται σε κάποια συγκεκριμένη πλατφόρμα κοινωνικής δικτύωσης παρόλο που παραπέμπει σε μια, αλλά στην τάση να δημιουργούνται εκπομπές σε πλατφόρμες όπως το Youtube στις οποίες μιλούν για τα βιβλία, προωθούν τη φιλαναγνωσία και διαμορφώνουν σε μικρό βαθμό - προς το παρόν - τάσεις.
Ας κάνουμε μια ακόμα διευκρίνιση. Τα video αυτά που χρόνο με τον χρόνο αυξάνονται αποτελούν μια καλή πηγή απόψεων, αλλά πολύ συχνά δεν έχουν το κύρος των κριτικών με εκτενή επιχειρηματολογία από ανθρώπους που έχουν εκπαιδευτεί να το κάνουν και αυτό γιατί το βίντεο ως μέσο δεν ευνοεί εύκολα αυτή τη μορφή. Η λογική πίσω από το booktube είναι να εκφράσει ο πομπός στον δέκτη τι του άρεσε και τι όχι, κάνοντας ένα σύντομο review και κρίνοντας με τα προσωπικά του κριτήρια. Και αυτό είναι το μαγικό της υπόθεσης γιατί χρειάζεται να μάθεις τα γούστα του booktuber προκειμένου να δεις αν συμφωνούν με τα δικά σου και να αρχίσει η γνώμη του να μετράει σε σένα που τα παρακολουθείς. Επομένως, μπορει να λειτουργήσει σαν ο καλός σας φίλος που ξέρει από βιβλία και έχει μια καλή πρόταση να κάνει.

Αντιλαμβάνεστε, λοιπόν, ότι η εικόνα έχει δύναμη και αυτό ίσως δεν έχει διαφύγει από τους εκδοτικούς οίκους, οι οποίοι σιγά-σιγά κάνουν το αυτονόητο. Παρακολουθούν την τάση και προσπαθούν να την ακολουθήσουν προσφέροντας δωρεάν κάποιους τίτλους προκειμένου οι άνθρωποι που φτιάχνουν τα συγκεκριμένα βίντεο να τα διαβάσουν, να τα φιλτράρουν και να πουν τη γνώμη τους. Αυτό με τη σειρά του δημιουργεί ένα θετικό κλίμα που ευνοεί την αγορά των συγκεκριμένων βιβλίων ή τουλάχιστον ενισχύει τη φήμη τους.

Μια νέα τάση που προσφέρει

Η δύναμη του booktube μπορεί να αναδείξει βιβλία που δεν γνωρίζαμε καν ότι υπήρχαν πριν παρακολουθήσουμε το συγκεκριμένο βίντεο, βιβλία που δεν είχαν την τύχη να προωθηθούν σωστά και να γίνουν ίσως best-sellers. Συγγραφείς που αξίζει να δώσουμε σημασία και να διαβάσουμε και τα δικά τους βιβλία. Και αυτό οδηγεί στο εξής θετικό: περισσότεροι κερδισμένοι στον χώρο του βιβλίου. Εκδοτικοί οίκοι και συγγραφείς δεν χάνουν το κοινό τους, απλά βλέπουν και άλλους τίτλους τους να αποδίδουν.

Ένα ακόμη θετικό είναι πως αυτές οι εκπομπές έχουν τη δύναμη να επαναπροσδιορίσουν τη σχέση που έχουμε με συγκεκριμένα βιβλία. Για παράδειγμα, μπορεί να μας κάνουν να δούμε με άλλο μάτι ένα κλασικό μυθιστόρημα, που κουραζόμαστε στην ιδέα να το διαβάσουμε, να μας δείξει ένα λογοτεχνικό είδος που συνήθως το προσπερνάμε στο βιβλιοπωλείο, να μας δημιουργήσουν την επιθυμία να διαβάσουμε περισσότερα.

Συνεπώς, οι εκδοτικοί οίκοι πρέπει να βοηθήσουν τέτοια κανάλια να αναπτυχθούν προσφέροντας βιβλία και αγκαλιάζοντας περισσότερο αυτή την τάση γιατί τα κέρδη θα επιστρέψουν στους ίδιους. Και αναφερόμαστε σε αυτό γιατί παρατηρείται, επίσης, το φαινόμενο Έλληνες booktubers να αγοράζουν και να σχολιάζουν μόνο βιβλία του εξωτερικού λόγω των φτηνών τιμών τους και την αφθονία που προσφέρουν.

Η τόνωση, λοιπόν, της αγοράς του ελληνικού βιβλίου μπορεί να έρθει και μέσα από τα κανάλια επικοινωνίας που έχουν ανοίξει οι βιβλιόφιλοι και είναι διαθέσιμα στο διαδίκτυο.
Τα περισσότερα παρουσιάζουν ικανοποιητικούς αριθμούς συνδρομητών και οι προβολές τους αυξάνονται συνεχώς, καθώς το τελευταίο διάστημα ολοένα και περισσότεροι βιβλιόφιλοι έχουν αρχίσει και υποστηρίζουν τέτοιου είδους προσπάθειες.



Μερικοί αξιόλογοι booktubers

Καλές όλες αυτές οι πληροφορίες, αλλά ας μιλήσουμε με ονόματα. Στην Ελλάδα, χρόνο με τον χρόνο νέα άτομα προστίθενται στην νέα αυτή σφαίρα και υπάρχουν αρκετά αξιόλογα παραδείγματα.

Πρώτος και καλύτερος κατά την άποψη μας ο δημοσιογράφος Μανώλης Ανδριωτάκης, ο οποίος είναι ίσως ο πρωτοπόρος του booktubing, αφού διατηρεί εκπομπή για το βιβλίο εδώ και πέντε χρόνια με τον τίτλο GarageBooks. Ένα άλλο αξιόλογο παράδειγμα είναι ο MikeBookLover με την εκπομπή Ex Libris, η οποία πέρα από video παρουσιάζεται και σε podcast. Πολύ καλή δουλειά βλέπουμε και από εφήβους ή νέους που ενηλικιώθηκαν πρόσφατα όπως η Χρύσα Τσανταράκη με την εκπομπή MyLifeAsChryssaTsantsaraki, που προβάλλει, κυρίως, βιβλία φαντασίας, το κανάλι KatTheBookoholic που ασχολείται ως επί το πλείστον με νεανική λογοτεχνία, η Κική Ζουμπουλάκη που ξέρει να προτείνει σίγουρα για κάθε είδος κάτι καλό, το κανάλι My RealmOfBooks με μεγάλη ποικιλία βιβλίων και πολλά άλλα εξίσου καλά παραδείγματα...

Οι προσπάθειες είναι πολλές και φιλότιμες. Ως χαρακτηριστικά της επιτυχίας τους θα μπορούσαμε να ορίσουμε τη συχνότητα των video, που παίζει σημαντικό ρόλο στο να δημιουργείται μια επαφή με το κοινό που τα παρακολουθεί, το προσωπικό ύφος και η ενίσχυση της διαδραστικότητας. Οι booktubers αν θέλουν να παραμείνουν στον χώρο θα πρέπει να έχουν χτίσει έναν δικό τους χαρακτήρα, που σημαίνει λιγότερες επιρροές από το εξωτερικό και αυξημένη δημιουργικότητα.
__________________-
Το άρθρο μας αυτό δημοσιεύτηκε και στην Huffington Post.

Κυριακή 2 Ιουλίου 2017

Διπλασιάστε τον χρόνο ανάγνωσης σας με αυτούς τους δυο τρόπους!


Μερικοί από τους πιο σημαντικούς εμπνευστές του κόσμου έχουν πει ότι το διάβασμα είναι το κλειδί της γνώσης, διευρύνει το μυαλό και διαμορφώνει την αντίληψη. Αλλά πόσα βιβλία μπορεί κάποιος να διαβάσει σε έναν χρόνο; Η απάντηση εξαρτάται από διάφορα κριτήρια. Όμως, πώς θα σας φαινόταν αν σας λέγαμε ότι είναι πιθανό να διαβάσει κάποιος μέχρι 200 βιβλία τον χρόνο; 

Σάββατο 24 Ιουνίου 2017

Δεν προορίζονται όλα τα βιβλία για διάβασμα. Πώς θα διαλέξετε τα κατάλληλα;

Ένα καλό βιβλίο μπορεί να αλλάξει τον τρόπο που σκεφτόμαστε, να μας πει μια ιστορία που θα θυμόμαστε, να μας συντροφεύσει σε καλές στιγμές.

Δευτέρα 5 Ιουνίου 2017

Η πρωινή ρουτίνα μας κάνει πιο υγιείς και χαρούμενους

Οι περισσότεροι ξυπνάμε καθυστερημένα το πρωί με την ελπίδα ότι η επόμενη μέρα θα είναι διαφορετική, ότι θα ξυπνήσουμε νωρίτερα και θα είμαστε έτοιμοι στην ώρα μας για να φύγουμε για τη δουλειά ή για τις υποχρεώσεις μας. Το να μην υπάρχει μια ρουτίνα στο πρωινό ξύπνημα δεν κάνει τη μέρα μας μόνο να ξεκινά απότομα, αλλά σύμφωνα με έρευνες επηρεάζει το πόσο επιτυχημένα προσεγγίζουμε το οτιδήποτε στη ζωή.

Σάββατο 3 Ιουνίου 2017

Αντίο, γιαγιά...

Αγαπητή γιαγιά, γράφω λίγες λέξεις για να σου πω αντίο. Σου είπα ήδη πολλές φορές τις τελευταίες 24 ώρες αλλά καμία δεν το εννοούσα. Ούτε τώρα δεν ξέρω αν το εννοώ. Απλά το γράψιμο κάνει καλό στην ψυχή και είπα να χρησιμοποιήσω και αυτόν τον τρόπο. Πριν λίγο ήμουν στο σπίτι σου. Πλέον φαίνεται άδειο από το παράθυρο του δωματίου μου. Μπήκα και βρήκα ένα μισοτελειωμένο γιαούρτι, αυτό που δεν είχες διάθεση να φας την τελευταία μέρα της ζωής σου. Μύρισα το άρωμα σου στον χώρο. Προχώρησα και έφερα στο μυαλό μου κοινές μας στιγμές. Κάποτε ζούσες εδώ με τον παππού και ερχόμουν για να σας φάω κάτι από το ψυγείο ή να σας κάνω παρέα. Πότε-πότε παίζαμε χαρτιά. Κάποια μεσημέρια, όταν η μαμά έλειπε, μας μαγείρευες τις όμορφες συνταγές σου. Τώρα είστε πάλι μαζί με τον παππού. Σας έβαλαν μαζί, στο σημείο που αναπαυόταν ο παππούς. Ήξερα ότι θα φύγεις. Ήξερα ότι θα γινόταν μέσα στο καλοκαίρι. Φαινόσουν κακόκεφη. Είχε πέσει η ένταση της φωνής σου και δεν καλοέτρωγες. Ποιος θα το έλεγε αυτό, ρε γιαγιά; Στη γιορτή σου πριν λίγες μέρες δεν σου είπα χρόνια πολλά γιατί δεν είχες διάθεση ούτε για κουβέντα. Κοιμόσουν ή ήσουν ξύπνια. Καμιά φορά η διαφορά ανάμεσα σε αυτά τα δυο ήταν τόσο λεπτή. Χθες βαρέθηκες. Εγκατέλειψες. Πόσο πια να το παλεύεις; Ευτυχώς, ήσουν η πιο τυχερή από τα άλλα σου αδέρφια. Ευτυχώς, είδες τα παιδιά σου να δημιουργούν όμορφες οικογένειες και να σου προσφέρουν εγγόνια και δυσέγγονα. Ευτυχώς, είδες όλα αυτά που είναι όμορφο να δει κάποιος. Δυστυχώς, θα ερχόταν η στιγμή που θα έπρεπε να φύγεις. Αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι ότι παρόλο που το περίμενα βαθιά μέσα μου, παρόλο που είσαι το τρίτο άτομο που χάνω, νιώθω κάθε φορά και χειρότερα. Δεν συνηθίζεται η απώλεια των αγαπημένων σου προσώπων, όσο χρονών και αν είναι. Με παρηγορεί ότι είδες όλα τα παραπάνω. Με στεναχωρεί που τα τελευταία δυο χρόνια σου συνέβησαν κάποια άσχημα πράγματα που σε οδήγησαν στη σημερινή μέρα. Μου έκανε εντύπωση που σε είδα τόσο ήσυχη σήμερα. Δεν είχες τον δυναμισμό σου. Ήσουν όμως πολύ όμορφη. Δεν έμοιαζες για τα χρόνια σου. Η λογική μου λέει ότι πρέπει να το ξεπεράσω γρήγορα. Άλλωστε ήταν επόμενο. Τα συναισθήματα όμως τα ριμάδια δεν τα ελέγχεις. Δεν είχα φανταστεί πόσο γρήγορα μπορώ να βουρκώσω βλέποντας απλά ένα γιαούρτι. Μυρίζοντας απλά έναν χώρο. Κάνοντας μια απλή σκέψη. Δεν μπορώ να δεχτώ ότι απόψε το βράδυ, θα δω σβηστό το φως στο σπίτι σου. Θα είναι πλέον όλο άδειο. Θα κοιμάμαι χωρίς να έχω την έννοια σου. Θα μου λείψει αυτό. Θα μου λείψεις εσύ. Όμως, δεν θα το άλλαζα αυτό. Γιατί παρόλη τη θλίψη που νιώθω τώρα νιώθω τεράστια ευγνωμοσύνη που σε είχα στη ζωή μου και εσένα και τον παππού και μεγαλώσαμε δίπλα δίπλα και κυριολεκτικά και μεταφορικά. Σας χάρηκα. Ήταν μια από τις πιο όμορφες εμπειρίες που αξιόθηκα να ζήσω ως άνθρωπος... Σε ευχαριστώ για αυτό. Θα σε θυμάμαι... Θα το πω και ας μην ισχύει, γιαγιά. Αντίο...  Με αγάπη, Αλέξανδρος

Πέμπτη 11 Μαΐου 2017

Ξεκίνησε σήμερα η 14η Διεθνής Έκθεση Βιβλίου - Φωτογραφίες

Με μεγάλη χαρά παρευρεθήκαμε το πρώτο λεπτό που άνοιξε η έκθεση στα δυο περίπτερα που διεξάγεται. Άνετοι περπατήσαμε στους χώρους και έχουμε τις πρώτες φωτογραφίες αλλά και τα πρώτα σχόλια.

Τετάρτη 3 Μαΐου 2017

Μάρκος Κρητικός: "Τα περισσότερα και ίσως καλύτερα βιβλία έχουν γραφτεί για περιόδους που δεν θέλουμε να θυμόμαστε"


Αν ρωτούσατε τον χιώτη Μάρκο Κρητικό πριν λίγα χρόνια αν πίστευε ότι θα γράψει ποτέ ένα δικό του βιβλίο, θα μειδίαζε ελαφρώς και θα συνέχιζε την ανάγνωση του βιβλίου που είχε μπροστά του.


Επειδή, όμως, τα καλύτερα πράγματα συμβαίνουν εκεί που δεν τα περιμένεις, ο Μάρκος Κρητικός όχι μόνο πήρε το πληκτρολόγιο μπροστά του, αλλά οι ιστορίες του, που βρίσκονται στις προθήκες των βιβλιοπωλείων, είναι ήδη τρεις και έπεται συνέχεια... Έχοντας ως κεντρικό ήρωα έναν συνονόματό του κατάφερε να βάλει και ο ίδιος ένα λιθαράκι στη σύγχρονη ελληνική νουάρ λογοτεχνία. Πριν κάποιους μήνες κυκλοφόρησε το βιβλίο του "Δεύτερη Εκτέλεση" (Εκδ. Νεφέλη) και σήμερα σας μεταφέρουμε όσα μας είπε ο ίδιος για το τελευταίο του έργο.

Ας ρίξουμε μια ματιά στην περίληψη...
Όταν η ζωή αποφασίσει να παίξει τα νιάτα σου σε δεύτερη εκτέλεση δεν μπορείς να της αρνηθείς ένα τέτοιο δώρο. Έτσι, μετά το χωρισμό μου με τη Μάρη, βρέθηκα χωρίς να το καταλάβω ανάμεσα σε παλιούς συμμαθητές και γυναίκες της νύχτας να ξαναζώ τα νεανικά μου πάθη έκδοτος σε καταχρήσεις και ηδονές. Ένας φόνος όμως αλλάζει τα δεδομένα και το δώρο γίνεται εφιάλτης...
Ο Μάρκος Κρητικός μας απαντά...
Ποια ήταν η εσωτερική ανάγκη που σας ώθησε να γράψετε τη "Δεύτερη Εκτέλεση";
Μου προέκυψε το σοβαρό δίλημμα να σκοτώσω την πεθερά μου ή να γράψω ένα βιβλίο για να εκτονωθώ. Ας μιλήσουμε όμως λίγο πιο σοβαρά. Η «Δεύτερη Εκτέλεση» (2016) είναι το τρίτο κατά σειρά βιβλίο μου μετά την «Απιστία μετά Φόνου» (2013) και την «Άρση Απαγορευτικού» (2014). Έτσι μπορώ να πω ότι στο τελευταίο μου βιβλίο «είχε μπει το νερό στο αυλάκι» και το έγραψα για να ολοκληρώσω την «τριλογία του Μάρκου».  Ποια ήταν όμως η εσωτερική ανάγκη που με ώθησε να γράψω το πρώτο μου  βιβλίο αποτελεί και για μένα ένα μυστήριο. Ποτέ δεν είχα κάτι τέτοιο στα σχέδια μου. Ποτέ η συγγραφή δεν περιλαμβάνονταν στα όνειρα μου. Η σχέση μου με το βιβλίο ήταν πολύ καλή αλλά αυστηρά και μόνο ως αναγνώστη. Ένα βράδυ πριν πέντε χρόνια περίπου ένιωσα ξαφνικά τη διάθεση να καθίσω στον υπολογιστή και να γράψω. Ξεκίνησα να πλάθω μια ιστορία χωρίς κάποιο σχέδιο η συγκεκριμένο πλάνο. Ανακάλυψα ότι μου άρεσε πολύ να εκφράζομαι μ αυτόν τον τρόπο. Με συνέπαιρνε που κινούσα τα νήματα ένας δικού μου φανταστικού κόσμου παράλληλα με την καθημερινότητα. Η συγγραφή λειτούργησε για μένα σαν πετυχημένη ψυχοθεραπεία, σαν ένα αποτελεσματικό αντίδοτο στη δυσάρεστη πραγματικότητα.


► δεν αποκλείω στο μέλλον να ασχοληθώ και με κάτι διαφορετικό 



Μετά από τρεις ιστορίες θα λέγατε ότι είναι αυτό το είδος που σας εκφράζει; 
Σίγουρα με εκφράζει αυτό το είδος γιατί μου αρέσει να «κινούμαι» σε περιοχές που επικρατούν ανθρώπινες αδυναμίες και πάθη καθώς και η απώλεια της λογικής που προϋποθέτει ένα έγκλημα. Νομίζω όμως ότι τα όρια των λογοτεχνικών ειδών δεν είναι τόσο σαφή. Θα χαρακτήριζα τα βιβλία μου road stories η κατ’ επίφασιν αστυνομικά. Δεν είναι τα κλασικά «who done it» που δίνουν έμφαση στην αστυνομική πλοκή αλλά χρησιμοποιώ την αστυνομική ιστορία για να περιγράψω με χιούμορ ανθρώπινες συμπεριφορές σε ακραίες καταστάσεις και εναλλακτικούς κώδικες ηθικής. Πάντως δεν αποκλείω στο μέλλον να ασχοληθώ και με κάτι διαφορετικό με δεδομένο ότι με έλκει η μικρή φόρμα γραφής και ο υψηλότερος βαθμός δυσκολίας που απαιτεί. 

Δεδομένου ότι η πολιτική επικαιρότητα έχει πάντα θέση στα βιβλία σας, πιστεύετε ότι αποτελεί πηγή έμπνευσης για τους νουάρ συγγραφείς; 
Το Αστυνομικό μυθιστόρημα χαρακτηριζόταν  παλαιότερα ως «παρακατιανή λογοτεχνία». Σήμερα η άποψη αυτή είναι ξεπερασμένη. Ένας βασικός λόγος είναι ότι η αστυνομική λογοτεχνία παρουσιάζει το συγκριτικό πλεονέκτημα έναντι των άλλων λογοτεχνικών ειδών να καταδεικνύει άμεσα τα προβλήματα της κοινωνίας γιατί αυτά είναι τελικά που στις περισσότερες των περιπτώσεων πυροδοτούν την παραβατικότητα. Γνωρίζουμε όμως ότι τα κοινωνικά προβλήματα οξύνονται σε περιόδους πολιτικής αστάθειας. Πίσω λοιπόν από την παραβατικότητα που είναι το κατεξοχήν αντικείμενο της αστυνομικής λογοτεχνίας κρύβονται τα προβλήματα της κοινωνίας και η πολιτική κατάσταση που επικρατεί.  Είναι  σίγουρα πηγή έμπνευσης για έναν συγγραφέα η πολιτική επικαιρότητα ειδικά σε καταστάσεις σαν κι αυτές που όλοι βιώνουμε τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας.  Άλλωστε δεν είναι τυχαίο ότι τα περισσότερα και ίσως καλύτερα βιβλία έχουν γραφτεί για περιόδους που δεν θέλουμε να θυμόμαστε.


Θα δούμε τον Μάρκο σε νέες περιπέτειες;
Ο Μάρκος έκανε τον κύκλο του χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν μπορεί να κάνει και πάλι την εμφάνιση του στο μέλλον. Στο νέο βιβλίο που γράφω ο ήρωας δεν είναι ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας που βρίσκεται στο λάθος τόπο τη λάθος στιγμή όπως ο Μάρκος αλλά ένας τύπος πιο σκληρός που έχει μάθει λόγω του επαγγέλματός του να ζει επικίνδυνα στα όρια της παρανομίας.  

[INFO]
Για πληροφορίες και αγορά του βιβλίου κάντε κλικ εδώ.
Για να διαβάσετε ένα απόσπασμα από τη "Δεύτερη Εκτέλεση" πατήστε εδώ.
Επισκεφτείτε τη σελίδα του συγγραφέα στην πλατφόρμα των εκδόσεων Νεφέλη, Fairead και την επίσημη σελίδα του βιβλίου στο facebook.
Για όλες τις συνεντεύξεις της στήλης, γωνιά του συγγραφέα, κλικ εδώ.

A.Π.

Σάββατο 22 Απριλίου 2017

Η θεατρική Θεσσαλονίκη στον 21ο αιώνα: Προβλήματα και προοπτικές

Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού 

29 Απριλίου 2017, 09.30-14:30 

 

Η ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΣΤΟΝ 21ο ΑΙΩΝΑ  ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ


Η ημερίδα πραγματοποιείται υπό την αιγίδα του Δήμου Θεσσαλονίκης, στο πλαίσιο της «Ανοιχτής Σκηνής 2017» και με την υποστήριξη του Μουσείου Βυζαντινού Πολιτισμού. Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού, Αμφιθέατρο «Στέφανος Δραγούμης».

Τρίτη 11 Απριλίου 2017

Astronart στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης

Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης 

Εγκαίνια έκθεσης, 7 Μαΐου 2017, 12.00 

 

Δημιούργησε τον κόσμο που θέλεις να ζεις

Την Κυριακή 7 Μαΐου στις 12.00 θα παρουσιαστεί το project «AstronART-Δημιούργησε τον κόσμο που θέλεις να ζεις» στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης.

Κυριακή 19 Μαρτίου 2017

Αυτό το βιβλιο εκδοθηκε χάρη στους 122 υποστηρικτές του - Video


O Γιάννης Φαρσάρης αφού έτρεξε μια καμπάνια στο indiegogo, συγκέντρωσε χρήματα για να εκδόσει το βιβλίο του που αποτελείται από μικρά διηγήματα σε μερικά αντίτυπα.

Δευτέρα 6 Μαρτίου 2017

Ένας χρήσιμος οδηγός συγγραφής - video


Η σειρά βίντεο "Ποπ -απ" του ιστολογίου "Ανοιχτός Ορίζοντας" συνεχίζεται με μια άποψη για ένα βιβλίο των εκδόσεων "Ψυχογιός" που αποτελεί κυριολεκτικά έναν "Οδηγό Συγγραφής". Το υπογράφει ο πολυτάλαντος Κυριάκος Αθανασιάδης. Δείτε την άποψη μας και προσθέστε στα σχόλια τη δική σας.

Σάββατο 4 Μαρτίου 2017

Τα επαγγέλματα που πίνουν πολύ...καφέ!


Ξεκινάμε το σαββατοκύριακο μας με ένα χαλαρό άρθρο για κάτι πολύτιμο...

Τρίτη 21 Φεβρουαρίου 2017

Βίντεο - άποψη για το τρίτο μέρος της τριλογίας "Η Πόλη" του Blake Crouch

Καλημέρα σας,

Για να μη νομίζετε ότι δεν σας σκεφτόμαστε το διάστημα που δεν γράφουμε, δοκιμάζουμε πειραματικά να ανεβάσουμε (το α' πληθυντικό είναι εμμονή για να κρύψω την αμηχανία του πρώτου προσώπου) το πρώτο video μιας σειράς βίντεο που θα φέρει τον τίτλο ποπ -απ.

Τρίτη 14 Φεβρουαρίου 2017

Το τραγούδι των ερωτευμένων για το 2017



Όπως κάνουμε τα τελευταία χρόνια, έτσι και σήμερα επιλέγουμε για εσάς για τέταρτη φορά ένα τραγούδι που αποτελεί τη δική μας πρόταση για τη μέρα των ερωτευμένων.

Φταίει ο έρωτας...


Καλησπέρα σας αγαπητοί αναγνώστες, σήμερα θα σας μιλήσω για τη βόλτα μου στο κέντρο της Θεσσαλονίκης και τα όσα παρατήρησα.

Κυριακή 22 Ιανουαρίου 2017

Νέα δανειστική βιβλιοθήκη από το «ράφι της αγάπης»



Νέα δανειστική βιβλιοθήκη από το «ράφι της αγάπης» μέσα στο έτος για άτομα με χρόνιες παθήσεις

Τετάρτη 4 Ιανουαρίου 2017

Αγάπη Ντόκα: «Η σπανιότητα μπορεί να θεωρείται ευχή, είναι όμως και μια μεγάλη κατάρα»


Η Αγάπη Ντόκα γράφει, γράφει, γράφει... και ήρθε η ώρα να εκδόσει. Έχοντας περάσει από πολύ διαφορετικά επαγγέλματα στη ζωή της, έχει όλο αυτό το απόθεμα εμπειριών που χρειάζεται ένας νέος συγγραφέας για να το αποτυπώσει στις σελίδες του. 


Και πήρε τη μεγάλη απόφαση. Ορθώς, γιατί η νίκη της στον διαγωνισμό λογοτεχνικές πένες 2016 (εκδόσεις Γράφημα, GoodBooksWeb.com) με το διήγημα της Χίλιες και μια νύχτες αλλά και η έκδοση δυο άλλων στο Αχτίδες στο σκοτάδι (εκδ. Ανάτυπο) ήταν ικανά για να ανοίξουν τον δρόμο για το πρώτο της ολοκληρωμένο πόνημα, το Καταδικασμένη να είμαι σπάνια που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Θερμαϊκός. Έχουμε τη χαρά να τη φιλοξενούμε στη στήλη μας, γωνιά του συγγραφέα.

Σας μεταφέρουμε από το προλογικό σημείωμα του βιβλίου
Ο λύκος υπάρχει στην ιστορία της Κοκκινοσκουφίτσας για να µας δείξει τους ανθρώπους που πρέπει να προσέχουµε. Το πριγκιπόπουλο στην ιστορία της Σταχτοπούτας υπάρχει για να µας δείξει ότι ζει εκεί έξω κάποιος ιδανικός για κάθε κοπέλα. Τα τρία γουρουνάκια υπάρχουν για να µας δείχνουν πώς πρέπει να χτίζουµε τη ζωή µας, για να µην µπορεί κανείς να γκρεµίσει τους κόπους µας. Το ασχηµόπαπο υπάρχει για να µας δείξει ότι πίσω από κάθε φαινοµενικά άσχηµο άνθρωπο κρύβεται ένας κύκνος που εµφανίζεται µε τον καιρό. Η µάγισσα στην ιστορία της Χιονάτης υπάρχει για να µας δείξει ότι οι προθέσεις των ανθρώπων δεν είναι πάντα αγνές. Ο γράφων (συγγραφέας όπως αποκαλείται) κάποιες φορές γράφει τα πράγµατα όπως έχουν. Κάποιες φορές µπορεί να µειώνει ή να υπερβάλλει. Κάποιες φορές γράφει προσωπικές ιστορίες και κάποιες φορές γράφει ιστορίες που έχει ακούσει. Κάποιες φορές συνδυάζει δικά του βιώµατα µε βιώµατα άλλων ανθρώπων. Όπως και να έχει, κάθε ιστορία κρύβει αλήθειες. Και δείχνει πώς αυτές οι αλήθειες µπορούν να µοιάζουν µε ψέµατα. Με υπερβολές. Μα καµιά φαντασία δεν είναι ικανή να ξεπεράσει την πραγµατικότητα. Καµιά ιστορία δεν µοιάζει αληθινή. Γιατί όλοι αποκλείουν ότι αυτό που διαβάζουν µπορεί να συµβεί. Και φτάνει µια στιγµή που έρχονται αντιµέτωποι µε κάτι που τους αφήνει άφωνους. Και δικαιώνουν κάθε βιβλίο και κάθε ταινία που έχει κυκλοφορήσει και που δεν πίστεψαν. Συνηθίζουµε να γράφουµε στους προλόγους των βιβλίων: «Τα πρόσωπα και οι καταστάσεις που περιγράφονται εδώ ουδεµία σχέση έχουν µε την πραγµατικότητα». ∆εν έχουν;…

Κυρία Ντόκα, πώς συνδέεται ο τίτλος με αυτά τα ενδιαφέροντα πράγματα που διαβάζουμε στον πρόλογο και το οπισθόφυλλο του βιβλίου;

Όλα ξεκίνησαν απ’ αυτό που είπε ο Λα Ροσφουκώ: «Μπορεί κανείς να βρει γυναίκες που δεν είχαν καμία ερωτική σχέση, αλλά είναι σπάνιο να βρει γυναίκες που είχαν μόνο μία». Δηλαδή: Καμία ερωτική σχέση ίσον γυναίκες μεγαλωμένες με τις αυστηρά ηθικές αρχές «πρώτα γάμος και μετά όλα τ’ άλλα…» (you know what I mean) και, μόνο μία ίσον γυναίκες μεγαλωμένες -επίσης- με παρόμοιες αυστηρά ηθικές αρχές «αυτόν που θα παντρευτείς, μ’ αυτόν θα μείνεις και θα πεθάνεις» (ή θα σε πεθάνει).
Η λέξη-κλειδί που μου έφερε την έμπνευση, ήταν «σπάνιο». Τι γίνεται όταν μια γυναίκα καταδικάζεται σ’ αυτό το σπάνιο; Μπορεί να πολεμήσει μέσα της τα "πρέπει" της κοινωνίας και να προχωρήσει στα "θέλω" της;


Ποια πιστεύετε ότι είναι η μεγαλύτερη αγωνία των ηρώων σας;

Το βιβλίο είναι γραμμένο σε πρωτοπρόσωπη γραφή, άρα υπάρχει μόνο η φωνή της ηρωίδας. Η Χαρά, λοιπόν, είναι μια γυναίκα που έναν άντρα γνώρισε στη ζωή της, αυτόν παντρεύτηκε και μ’ αυτόν έκανε ένα παιδί, άρα αμέσως μπαίνει στην κατηγορία «σπάνιο» του κυρίου Λα Ροσφουκώ.
Στο πρώτο μέρος βουτάει μέσα της, αναρωτιέται γι’ αυτήν την σπανιότητά της, προσπαθεί να την αναλύσει, να την αιτιολογήσει, κάποιες φορές να την δικαιολογήσει, να την εκλογικεύσει, να δει το σωστό και το λάθος, τα υπέρ και τα κατά και να πάρει τις αποφάσεις της.
Στο δεύτερο  μέρος αρχίζει η ιστορία της, ο έρωτάς της για έναν άλλον άντρα, η προσέγγισή του καθώς είναι άμαθη σ’ αυτά – άρα κινδυνεύει και να ρεζιλευτεί, η αγωνία της γι’ αυτό που πάει να κάνει: θα το φτάσει μέχρι τέλους;



Τι θα θέλατε να πάρει ο αναγνώστης κλείνοντας το βιβλίο;

Πολύ γέλιο και λίγο προβληματισμό.
Η κάθε πρόκληση είναι ένα σπάνιο δώρο που, είτε το αποδεχόμαστε είτε όχι, μας εξελίσσει σε αυτούς που γινόμαστε. Είμαστε καλύτεροι άνθρωποι, επειδή μας αποδέχονται όταν ζούμε σύμφωνα με τους κανόνες που μας επιβάλλουν ή χάνουμε την ευκαιρία να ζήσουμε την δική μας ζωή;


Είναι ευχή ή κατάρα να είσαι σπάνιος τελικά στην κοινωνία που ζούμε; 

Σελίδα 19: «Η σπανιότητα μπορεί να θεωρείται ευχή, είναι όμως και μια μεγάλη κατάρα».
Νομίζω ότι είναι θέμα του πώς το εκλαμβάνουμε και το διαχειριζόμαστε. Αν το αποδεχόμαστε ή αν το απορρίπτουμε. Αν μπορούμε να το κρατήσουμε ή να το αλλάξουμε. Αν μας αρέσουμε όπως είμαστε ή αν θέλουμε -θυσιάζοντας την σπανιότητά μας- να γίνουμε αυτό που ως όνειρο επιθυμούμε.


[INFO]
Για πληροφορίες και αγορά του βιβλίου κάντε κλικ εδώ.
Ακολουθήστε τη συγγραφέα στα social media: facebook
Παρουσιάσεις βιβλίου: Ιανός Θεσσαλονίκης. Πέμπτη 12 Ιανουαρίου, 19:00. Ιανός Αθήνας, Σάββατο 28 Ιανουαρίου, 12:00.

Για όλες τις συνεντεύξεις της στήλης, γωνιά του συγγραφέα, πατήστε εδώ.

A.Π.

Κυριακή 1 Ιανουαρίου 2017

Ο σκύλος που τόλμησε να ονειρευτεί - Ένα μάθημα για ενήλικες

Sun-mi Hwang, Ο Σκύλος που τόλμησε να ονειρευτεί, εκδ. Διόπτρα, σελ.200

Ο "Σκύλος που τόλμησε να ονειρευτεί" είναι το δεύτερο βιβλίο της Sun-mi Hwang που έχει μεταφραστεί στα ελληνικά με το πρώτο της να αποτελεί μια κλασική επιτυχία εδώ και χρόνια παγκοσμίως ("Η κότα που ονειρευόταν να πετάξει"). Συνολικά έχει γράψει περισσότερα από 30 βιβλία.