Eίμαστε μελαγχολικοί επειδή έτσι νιώθουμε;

Συνεχώς ακούμε για άτομα δίπλα μας που μελαγχωλούν ή που λένε ότι πιστεύουν πως έχουν κατάθλιψη. Πόσο, όμως, όλα αυτά είναι αλήθεια; Έχει γίνει μόδα πλέον να μην είσαι καλά ή να έχεις κάτι και να μην θες να το πεις. Πώς μπορούμε να διακρίνουμε πότε υπάρχει πραγματικά ανάγκη για βοήθεια και πότε όχι; Μήπως απλά δεν αφήνουμε ένα παραθυράκι αισιοδοξίας ανοιχτό όταν μια δυσάρεστη σκέψη έρχεται; Ποια είναι η γνώμη σας;