Πολλοί πιστεύουμε ότι θα ζήσουμε για πάντα και λέμε άσχημα λόγια, κάνουμε άσχημα πράγματα, κόβουμε καλημέρες πιστεύοντας ότι κάποια στιγμή όλα θα ξεχαστούν από μόνα τους. Μέχρι που μια μέρα αυτό το άτομο μπορεί να το χάσουμε για πάντα από κοντά μας και τότε να πλημμυρίσουμε από τύψεις. Βλέποντας το αλλιώς, γιατί αφήνουμε ευκαιρίες να περνούν από μπροστά μας και να χάνονται; Είμαστε τόσο σίγουροι ότι θα ξανάρθουν; Και αν έρθουν όταν είναι ήδη πολύ αργά; Δεν μπορεί κανείς να είναι σίγουρος. Λέγοντας "συγγνώμη"/"ευχαριστώ" και αρπάζοντας ευκαιρίες βλέπεις πως είναι να ζεις πραγματικά χωρίς αναβολές, χωρίς "κάποια άλλη στιγμή", χωρίς "τα λέμε" ψεύτικα. Ζήσε τον έρωτα όταν σου έρθει, ζήσε την καλή φιλία όταν τη συναντήσεις, ζήσε χωρίς κακίες που κρατούν για πάντα.
Υ.Ο.L.O! Πρέπει να το καταλάβεις και εσύ και εγώ.
Ιδιαίτερης σημασίας είναι και η κατανόηση του γεγονότος πως το YOLO έχει και αρνητική πλευρά, όπως μου έμαθε ένας φίλος πρόσφατα.... το YOLO δεν είναι έννοια που μας ωθεί να κάνουμε πράγματα...υπάρχει και για να μας συγκρατεί...σκέψου το..
ΑπάντησηΔιαγραφή