Επέτειος χωρισ-μού;

Το σημερινό θέμα μου ήρθε έχω να πω εντελώς τυχαία. Τόσο τυχαία που αφορμή ήταν το ημερολόγιο μου. Έρχεται κάποια στιγμή που μια ημερομηνία σκάει "ντααααααν" στο κεφάλι και σου'ρχεται η φλασιά. "Μωρέ κάτι έκανα εγώ τέτοια μέρα πέρσι, πρόπερσι, όποτε-να-ναι!". Ναι, είχες φάει έναν σκασμό γλυκά εκείνη τη μέρα, είχες σπάσει δυο-τρία αντικείμενα (πιθανότατα δικά του-δικά της), είχες μιλήσει άπειρες ώρες στο κινητό με κοντινούς φίλους που οι μισοί πλέον δεν σου μιλάνε για αυτόν τον λόγο και γενικά είχες νιώσει άσχημα.
Αλήθεια, κάνει καλό να θυμόμαστε τέτοιες ημερομηνίες; Μας βοηθούν να προχωρήσουμε ή το αντίθετο; Βοηθάει η ανακύκλωση του παρελθόντος στο να κάνουμε κάτι καινούριο; Κάποια λάθη μας βοηθούν συμφωνώ...τα άτομα εκείνα δεν ξέρω αν μπορούν ακόμα να βοηθήσουν σε κάτι. Έχουμε μιλήσει για αυτό σε παλιότερο post. Πολλές φορές το να κολλάς σε ένα συγκεκριμένο άτομο είναι ένα είδος εγωισμού. Η επέτειος χωρισμού, όμως, ανήκει στην ίδια κατηγορία; Μήπως σε ορισμένες περιπτώσεις εκτός από κάτι κακό είναι και γιορτή (ντροπή); Όπως καταλαβαίνετε έχω μπερδευτεί και εγώ με το αν είναι καλό ή κακό τελικά. Εσύ τι λες;