Δεν ξέρω τι συμβαίνει. Ο έρωτας είναι ένα τόσο όμορφο συναίσθημα και εγώ επιλέγω να το αγνοώ. Είναι επιλογή μου. Με κάποιο τρόπο καταπίνω τα συναισθήματα μου. Θα μου πεις ότι ίσως ακόμα να μην έχω ζήσει κάτι έντονο και μιλάω χωρίς να ξέρω αλλά πραγματικά νιώθω ότι όταν πάω να το νιώσω γυρνάω έναν διακόπτη. Ίσως φοβάμαι κάτι. Αν φοβάμαι κάτι είναι η απόρριψη. Ίσως πάλι νιώθω αδύναμος. Αν νιώθω αδύναμος για κάτι φταίει η ανύπαρκτη αυτοπεποίθηση μου.
Ίσως πάλι απλά το επιλέγω. Αν το επιλέγω το κάνω γιατί νιώθω ότι δεν έχω κάτι ουσιώδες να προσφέρω. Φταίει ότι ψάχνω το σταθερό αντί του προσωρινού. Φταίει ότι ψάχνω το τέλειο αντί του απλά καλού. Μα αν το τέλειο δεν υπάρχει; Αξίζει η αναμονή; Και αν το τέλειο είναι δίπλα μου και εγώ το βλέπω αλλά έχω προλάβει και κλείσει τον διακόπτη; Τελικά θέλω να ερωτευτώ ή δεν θέλω; Τόσο μπερδεμένος είμαι...και το καλοκαίρι είναι κοντά......
0 απόψεις! Γράψε τη δική σου!:
Δημοσίευση σχολίου