4 Δεκεμβρίου του 2010: Κάθομαι και σκέφτομαι. Έχω διάβασμα αλλά το μυαλό μου είναι άλλου. Μπορεί σε λίγους μήνες να δίνω πανελλήνιες αλλά θέλω κάτι που θα μου κάνει τον ελεύθερο μου χρόνο ξεχωριστό, που θα γράφω όταν δεν είμαι καλά για να γίνω καλά. Λίγο μετά τα χωρίσματα και με ένα γολγοθά μπροστά το αποφασίζω. Θα κάνω ένα blog πάρα πολύ προσωπικό. Δεν θα το πω σε κανέναν. Είναι το δικό μου μέρος. Εκεί που θα γράφω αυτό που με απασχολεί, θα το βγάζω από μέσα μου και θα ξεχνιέμαι. Θα είναι ο ορίζοντας μου αλλά θα είναι κλειστός σαν την ψυχολογία μου.
4 Δεκεμβρίου του 2014: Πω, πω! Πέρασαν κιόλας 4 χρόνια. Ούτε 1, ούτε 2. Έχω γράψει 222 δημοσιεύσεις, άλλες πολύ προσωπικές, άλλες από άρθρα που μου άρεσαν και τα μετέφερα. Τραγούδια, εικόνες, quotes, αρθράκια, ρεπορτάζ, διηγήματα, όλα μαζί εδώ. Μπορεί ακόμα να μην το ξέρουν πολλοί από τους φίλους μου αλλά αυτό το blog με σκιαγραφεί. Διαβάζοντας το κάποιος με μαθαίνει. Γιατί να με μάθει; Δεν υπάρχει λόγος. Δεν ήθελα μέχρι πρόσφατα να με μάθει για αυτό κιόλας ποτέ δεν έγραφα με το όνομα μου. Τώρα δεν με απασχολεί. Δεν με πειράζει τι θα πουν οι άλλοι. Γενικά, δεν με πειράζει που εκτίθεμαι εδώ γιατί για εμένα αυτό το blog είναι φάρμακο. Εξακολουθεί να είναι. Το ότι πάντα επέστρεφα εδώ μετά από καιρούς αποχής λέει πολλά για μένα που μου αρέσει να κάνω καινούρια πράγματα αλλά να μην τα συνεχίζω για πολύ. Έτσι από κλειστός, ο ορίζοντας ΑΝΟΙΞΕ φέτος και άλλαξε και το όνομα του και την εμφάνιση του.
4 Δεκεμβρίου του 2018: Ελπίζω και τα επόμενα 4 χρόνια να είναι γεμάτα με αναρτήσεις, να εξακολουθώ να περνάω καλά εδώ και να κάνω αυτό που αγαπώ περισσότερο από οτιδήποτε άλλο...να γράφω. Κι ας μην το μάθει κανείς από τους φίλους μου, και ας μην μεγαλώσει το κοινό του blog. Προτιμώ τους λίγους και καλούς.
Αυτά! Ευχαριστώ! Εσάς και τον εαυτό μου που μέσα από τις αναρτήσεις αυτές ωριμάζει και γίνεται καλύτερος.
0 απόψεις! Γράψε τη δική σου!:
Δημοσίευση σχολίου