Και έρχεται η ώρα που κάτι μεγάλο τελειώνει. Κάνει χώρο για κάτι νέο; Δεν το ξέρω σίγουρα. Ξέρω μόνο ότι τελειώνει. Όλοι το έχουμε ζήσει. Έρχεται κάτι για κάποια χρόνια στη ζωή σου, σε γεμίζει, σου χαρίζει πράγματα, σε εμπνέει και σε βάζει σε μια ομάδα. Νιώθεις υπέροχα. Κάνεις κάτι δημιουργικό που σε χαροποιεί. Δίνεις τον εαυτό σου και το στίγμα σου.
Τα πάντα όμως είναι κύκλοι. Άλλοι μεγάλοι, άλλοι μικροί. Τα έχουμε πει αυτά και σε προηγούμενα posts. Για μένα ένας κύκλος κλείνει αυτές τις μέρες και δεν ξέρω αν νιώθω χαρά η λύπη. Όταν το σκεφτόμουν σαν πιθανό σενάριο στεναχωριόμουν. Τώρα, όμως, ήρθε φυσικά. Το πήρα απόφαση. Όταν δεν μπορείς να είσαι ο εαυτός σου ή όταν δεν μπορείς να συνεχίσεις με ίδια χαρά να κάνεις πράγματα καλύτερο είναι να φεύγεις. Καθετί που κάνεις σου προσφέρει κάτι. Πολλές φορές ερχόμαστε σε ένα σημείο που δεν έμεινε κάτι άλλο να πάρουμε ή τουλάχιστον δεν μας αφήνουν να το πάρουμε οπότε εκείνη η στιγμή είναι που πρέπει να σου δώσει τη βαλίτσα στο χέρι. Είναι η στιγμή που κάτι τελειώνει. Η στιγμή που κάτι καινούριο αρχίζει. Τώρα, σε έναν μήνα, σε έναν χρόνο; Ποιος ξέρει; Θα αρχίσει όμως...και για να του δώσεις την ευκαιρία να το κάνει πρέπει πρώτα να έχεις τελειώσει με αυτά που έκανες. Μόνο ευγνώμων μπορείς να νιώθεις!
0 απόψεις! Γράψε τη δική σου!:
Δημοσίευση σχολίου