Την ήξερα όπως ο περισσότερος κόσμος. Μέσα από τα βιβλία της.
Ο θάνατος της, όπως και ο θάνατος των νέων ανθρώπων γενικότερα, είναι πολύ άδικος. Η επάρατη νόσος, δυστυχώς, δεν κάνει διακρίσεις ούτε στην ηλικία, ούτε στην αξία ούτε πουθενά.
(Περισσότερες πληροφορίες για τη συγγραφέα θα βρείτε εδώ)
Όταν διάβαζα το Χάρι Πότερ συχνά αναρωτιόμουν πώς γινόταν να υπάρχουν όλες αυτές οι δύσκολες και δυσνόητες λέξεις στο αγγλικό λεξιλόγιο και κατάφερε να τις μεταφράσει κατ' αυτόν τον τρόπο. Η Οικονόμου έκανε τόσο τέλεια τη δουλειά της, αρχικά, ως μεταφράστρια και έπειτα, φυσικά, ως συγγραφέας που νόμιζες ότι εσύ διάβαζες το πρωτότυπο και ότι το αγγλικό ήταν το μεταφρασμένο.
Το προηγούμενο καλοκαίρι είχε πέσει στα χέρια μου το βιβλίο της "Λευκή Ορχιδέα". Το είχα διαβάσει και είχα μείνει εξίσου ευχαριστημένος. Αυτή η αληθοφάνεια που έβγαζε μέσα από τους χαρακτήρες της, η αποτύπωση των καθημερινών στιγμών της ζωής του ανθρώπου, οι περιγραφές των τοποθεσιών, με έκανε να την εκτιμήσω και να την συμπαθήσω. Ήταν ένα βιβλίο που διαβάζοντας το είχες πλήρη συνείδηση των χαρακτήρων ως αληθινές οντότητες και τις σκεφτόσουν ακόμα και μετά το τέλος του.
Αυτή ήταν η εμπειρία μου από την Καίτη. Δεν την ήξερα προσωπικά. Την ήξερα μέσα από ένα δείγμα της δουλειάς της. Ξέρω, όμως, ότι η είδηση του θανάτου της μου δημιούργησε την αίσθηση ότι χάνω κάποιο κοντινό μου άτομο.
Καλό Ταξίδι.
0 απόψεις! Γράψε τη δική σου!:
Δημοσίευση σχολίου