Κάποια πράγματα νομίζω ότι απλά είναι στο πρόγραμμα. Δεν μπορείς να αποφύγεις μια απογοήτευση από έναν φίλο ή έναν σύντροφο. Όσο και αν προσπαθήσεις κάποια στιγμή στη ζωή σου θα αποκτήσεις μια άσχημη εμπειρία που θα θυμάσαι και αυτό δεν είναι μια γρουσούζικη πρόβλεψη αλλά ο δρόμος προς την ωριμότητα.
Μιλώντας με μια φίλη μου φτάσαμε στο θέμα αυτό και εκείνο που την συμβούλεψα ίσως να μην είναι καλό, ίσως να μην εκφράζει άλλους αλλά σίγουρα στον δικό μου δρόμο πλέον φαίνεται ρεαλιστικό. Καμιά φορά νομίζεις ότι κάποιους ανθρώπους θα τους έχεις για πάντα δίπλα σου. Αλλά έρχεται ένα απλό γεγονός (και όμως αρκεί να είναι και απλό) που σου δείχνει ότι ο άνθρωπος που συμπορευόσουν δεν ήταν αυτό που νόμισες. Τόσα χρόνια δεν τον είχες μάθει τελείως. Δεν είχες δει τον πραγματικό του εαυτό. Και έρχεται η στιγμή που σκέφτεσαι αν πρέπει να συμβιβαστείς με τον νέο φίλο ή σύντροφο ή να την κάνεις. Τι επιλέγεις; Για μένα το δεύτερο πλέον είναι πιο ρεαλιστική επιλογή. Καλό είναι να μην τραβάμε τα πράγματα από τα μαλλιά. Αν δεν πηγαίνει, δεν πάει πώς να το κάνουμε. Το να ξεκινήσεις από το μηδέν και να φτάσεις πάλι στα ίδια σε λίγο καιρό δεν ωφελεί σε τίποτα. Συνεχίζεις και εύχεσαι... εύχεσαι το επόμενο άτομο που θα βρεθεί στον δρόμο σου να είναι λίγο πιο κοντά στο πάντα που ζητάς και λίγο πιο μακριά από την απογοήτευση. Η τύχη οφείλει να είναι με το μέρος σου...
Καλησπέρα! Κατ' αρχήν, η συμβουλή σου, θεωρώ, είναι σωστή - το ίδιο θα έλεγα κι εγώ! Όσον αφορά τα υπόλοιπα, δεν είναι θέμα ευχων ούτε τύχης! Κοιταξε, έχει να κάνει με τα πράγματα που κουβαλαμε μέσα μας, ο καθένας από εμάς και, εν τέλει, με την αυτογνωσια. Γνωρίζω τον εαυτό μου, σημαίνει ξέρω τι με έχει πληγωσει, ξέρω τι με έχει σφραγισει, ξέρω και εκτιμω τον εαυτό μου. Αυτό, με τη σειρά του σημαίνει, δεν επιτρεπω στον εαυτό μου να πέσει στις παγιδες που μου στηνει ο ίδιος ο εαυτος! Λίγο μπερδεμενο; Τα βιωματα μας μας φτιάχνουν, μας καθορίζουν. Οταν αναγνωρισεις, εντιμα, στον εαυτό σου το ελλειματικο του χαρακτήρα σου (πχ, περασες μεγάλο μέρος της ζωής σου χωρίς πατέρα. Στις σχέσεις σου, τον πατέρα θα ψαχνεις να βρεις, οχι τον σύντροφο), όταν λοιπόν φτασεις σε κάποιο επίπεδο να παραδεχτεις "ναι, αυτό φταιει", τα μάτια σου πλέον είναι ανοικτά και, ευχές και τύχη δεν εχουν ρόλο. Πλέον, ωριμα, διαλεγεις! (Μπορεί και οχι!)
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχεις δίκιο. Κάνουμε λάθη και μέσα από αυτά μαθαίνουμε πως να αντιδρούμε. Οι καταβολές μας ως άνθρωποι και αυτά που μαθαίνουμε από τα λάθη μας, μας κάνουν να ερχόμαστε πιο κοντά στην αυτογνωσία. Ο παράγοντας της τύχης ίσως έχει τον ρόλο μόνο της εύνοιας. Έχοντας ζήσει άσχημα πράγματα ελπίζεις ότι την επόμενη φορά η τύχη θα είναι με το μέρος σου. Τα βιώματα θα μας θυμίζουν αυτά που πρέπει να αποφύγουμε ή αυτά που πρέπει να εκτιμήσουμε σε κάποιον άνθρωπο. Η επιλογή είναι συνειδητή και ώριμη.
Διαγραφή