"Θα περάσει κι αυτό": μια άποψη

Άγγελος Πυριόχος, Θα περάσει και αυτό, σκηνοθεσία Φωκάς Ευαγγελινός, θέατρο: Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης

     Το Θα περάσει κι αυτό έρχεται ως συνέχεια της θεατρικής παράστασης Θα σε πάρω να φύγουμε που ανέβηκε για πρώτη φορά τον χειμώνα του 2012. Η συνταγή ήταν δοκιμασμένη, ο κόσμος το αγάπησε και η συνέχεια του είχε αποφασιστεί καιρό πριν. 

     Η  αναδρομή στις μεγάλες στιγμές της Αθηναϊκής επιθεώρησης από το 1967 και μετά ήταν το κεντρικό θέμα της παράστασης, η οποία εντάσσεται και αυτή στο είδος της επιθεώρησης με φανερά τα στοιχεία της σάτιρας, του τραγουδιού και του υπερβολικού. Όπως συμβαίνει γενικά με τις επιθεωρήσεις έτσι και εδώ δεν υπάρχει διακριτή αρχή, μέση και τέλος αλλά η παράσταση αποτελείται από αυτόνομα θεατρικά σκετς με πρόζα και τραγούδι από διάφορες χρονικές στιγμές της Ελλάδας.

     Η σκηνοθεσία και η χορογραφία ανήκει στον έμπειρο Φωκά Ευαγγελινό, ο οποίος ξέρει σε ικανοποιητικό βαθμό να χορογραφεί και να τοποθετεί πολλούς ανθρώπους ταυτόχρονα στη σκηνή δημιουργώντας ακόμα και έξυπνα τρικ.  Για παράδειγμα, η τεράστια τηλεόραση μέσα στην οποία είχαν μπει κυριολεκτικά οι ηθοποιοί κάνοντας ένα μικρό αφιέρωμα στον Νίκο Φώσκολο. Ακόμα, τη στιγμή που η Μυριέλλα Κουρεντή, η Αντιγόνη Ψυχράμη, η Τάνια Τρύπη, η Λίνα Εξάρχου και η Βανέσα Αδαμοπούλου εμφανίστηκαν στην σκηνή, ο Ευαγγελινός έπαιξε με τα φώτα και τα σχήματα αφού οι πέντε τους σχημάτιζαν ένα τετράγωνο με την Τρύπη στη μέση που οι γωνίες τους φωτίζονταν όταν κάποια τραγουδούσε ενώ άλλαζαν θέσεις κατά μήκος του σχήματος κάθε φορά που άλλαζε και το τραγούδι. Εν ολίγοις, φάνηκε περισσότερο ευρηματικός  από το Θα σε πάρω να φύγουμε όσον αφορά τη σκηνική παρουσία των ηθοποιών και των χορευτών. Μέσα από τη σκηνοθεσία του ήθελε τον  απόλυτο έλεγχο για να μπορέσει να φτιάξει μια παράσταση που θυμίζει σόου.

     Το σενάριο του Άγγελου Πυριόχου είχε πιο στενά χρονολογικά περιθώρια καθώς η αφήγηση ξεκινούσε από το 1967 έχοντας ήδη καλύψει τα προηγούμενα χρόνια στην πρώτη παράσταση. Έτσι, λοιπόν, πραγματοποιήθηκε ένα πέρασμα από τη χούντα των συνταγματαρχών, τη φίμωση του θεάτρου, το οποίο βρήκε τον τρόπο του να περάσει τα μηνύματα του μέσα από τα ανέκδοτα και τους υπαινιγμούς, την μεταπολίτευση, την επιστράτευση και το Κυπριακό.  Ο Άγγελος Πυριόχος προκειμένου να φτιάξει ένα σενάριο παρόμοιο σε έκταση με το προηγούμενο πλατείασε λίγο και ίσως σε μερικά σημεία ξέφυγε από την ιστορία της επιθεώρησης και προσπάθησε να περιγράψει τις τάσεις της εποχής όπως στο σημείο που ακούσαμε το Let The Sunshine In που έγινε γνωστό μέσα από το musical Hair και έχει ταυτιστεί με το στυλ των χίπηδων. Ακόμα, πρόσθεσε νέους ρόλους όπως τη Μετεπιθεώρηση που υποδύθηκε όμορφα η Μίρκα Παπακωνσταντίνου, μια ηθοποιός που ανήκει στους ιδρυτές του Ελεύθερου Θεάτρου και ήταν το δυνατό χαρτί της παράστασης. Ωστόσο, η επιλογή των συνολικά 53 τραγουδιών που έκανε μαζί με τον πολυτάλαντο Γιώργο Κατσαρό που διηύθυνε την ορχήστρα ήταν μια δύσκολη υπόθεση που έφερε εις πέρας. Να σημειωθεί εδώ ότι τους στίχους του τραγουδιού θα περάσει κι αυτό και άλλων τεσσάρων τραγουδιών τους έγραψε ο ίδιος ο Πυριόχος. Επίσης, το σενάριο είχε επηρεαστεί και από την επικαιρότητα αφού δεν έλειψαν τα χιουμοριστικά σχόλια για τον Ξηρό και τη σύλληψη του.

     Η σκηνογραφία για άλλη μια φορά κέρδισε τις εντυπώσεις. Τα σκηνικά μεγάλα και ευέλικτα γίνονταν μέρος της παράστασης. Το αεροπλάνο στην αρχή από το οποίο κατέβηκαν οι ηθοποιοί και η τεραστίων διαστάσεων τηλεόραση έκλεψαν την παράσταση και δημιούργησαν ένα σκηνικό που ταίριαζε πολύ με το περιεχόμενο του έργου. 

     Από τις ερμηνείες, ο Αντώνης Λουδάρος στον ρόλο της επιθεώρησης για άλλη μια φορά ήταν απολαυστικός. Οι κινήσεις και οι ατάκες του έκαναν το κοινό να γελάσει πολύ. Το ταλέντο της Τάνιας Τρύπη, γνωστό και από άλλα μιούζικαλ, ήταν ικανό για να της προσφέρει δυνατά χειροκροτήματα. Άλλα νέα πρόσωπα που προστέθηκαν ήταν η Μυριέλλα Κουρεντή, η οποία επιλέχτηκε κυρίως γιατί ήταν πρόσωπο που απασχόλησε το τελευταίο διάστημα θετικά τα Μέσα. Η αντικατάσταση του Γ. Καπουτζίδη από τον Β. Τοσουνίδη δεν επηρέασε την παράσταση. Ιδιαίτερη εντύπωση έκανε για άλλη μια φορά με την ερμηνεία της στο «Άσε με να φύγω» η Αντιγόνη Ψυχράμη, αλλά η εμφάνιση που έκανε τη μεγαλύτερη αίσθηση κυρίως στο κοινό ήταν αυτή του τραγουδιστή Φίλιππου Νικολάου που συμμετείχε ως γκεστ.

     Τέλος, η σιγουριά των ηθοποιών σε επίπεδο ερμηνείας, οι  σκηνοθετικές οδηγίες του Ευαγγελινού, τα υπέροχα και υπερβολικά όπως πρέπει κοστούμια της E. Νάθενα  και τα σκηνικά του Π. Λαζαρίδη έδεσαν αρμονικά μαζί με τη μουσική υπόκρουση υπό τη διεύθυνση του Γ. Κατσαρού προσφέροντας μια γλυκιά νοσταλγική βραδιά σε ένα κοινό που πήγε για να θυμηθεί, να συγκινηθεί και να φύγει με ικανοποίηση.  

Α.Π.