Καθώς περπατούσα σήμερα μέσα στο άγχος να προλάβω το ραντεβού μου σκεφτόμουν πόσο άσχημα ένιωθα που άργησα. Δίπλα μου άνθρωποι βιαστικοί βουτηγμένοι και αυτοί στις σκέψεις τους. Σκέψεις με πρόσημο αρνητικό. Σκεφτόμουν τι χρειάζεται για να προχωρούν όλοι αυτοί οι άνθρωποι χαμογελαστοί. Τι είναι αυτό που λείπει από αυτή τη στιγμή και μας κάνει να περπατάμε σκυμμένοι με μούτρα; Ένα φιλί... Ναι, το πιστεύω αυτό. Ένα φιλί στον δρόμο. Από ένα άτομο που έχει σημασία. Να το πάρεις αγκαλιά μέσα στο δρόμο και να του δώσεις ένα φιλί με πάθος. Και να έχουν όλοι αυτό το δικαίωμα. Και να ξεχνούν τα προβλήματα τους. Και να πηγαίνουν χαρούμενοι επιτέλους στα ραντεβού και στις δουλείες τους. Ένα φιλί στον δρόμο μας λείπει τελικά. Όχι στο σπίτι, ούτε στο αυτοκίνητο. Στο δρόμο, μια τέτοια συννεφιασμένη μέρα...
0 απόψεις! Γράψε τη δική σου!:
Δημοσίευση σχολίου