Παρασκευή 9 Ιανουαρίου 2015

Το βιβλίο του γέλιου και της λήθης...

...ή αλλιώς τα 5 βιβλία που θέλω απεγνωσμένα να μου κάνουν δώρο! Είναι κάποια βιβλία που δεν ταιριάζουν μεταξύ τους άλλα έγραψαν ιστορία άλλα θα γράψουν και άλλα θα κάνουν μια μικρή διαδρομή στην ψυχή των αναγνωστών. Όλα έχουν την ουσία τους. Όλα είναι τέχνη αφού δουλεύουν για την τέχνη. Εγώ διάλεξα πέντε από αυτά που αργά ή γρήγορα θα βάλω στη βιβλιοθήκη μου και είναι τα εξής:
1) Η ΔΙΚΗ του Kafka Franz
Πεθαίνοντας ο Κάφκα κληροδότησε έναν αριθμό χειρογράφων στον φίλο του Μαξ Μπροντ, με την υπόδειξη να καταστραφούν. Ο Μπροντ αγνόησε την υπόδειξη αυτή και έτσι «Η δίκη» δημοσιεύτηκε έναν χρόνο αργότερα, το 1925. Το μυθιστόρημα, γραμμένο πιθανότητα το 1914, παρακολουθεί την καταξίωση του Γιόζεφ Κ. μέσα σ' έναν γραφειοκρατικό λαβύρινθο, από το πρωινό όπου ξυπνά και διαπιστώνει ότι έχει συλληφθεί αδικαιολόγητα, μέχρι την εκτέλεσή του από δύο μαυροφορεμένους άντρες. 
Έργο δυνατού και προφητικού συμβολισμού, παραμένει ένα από τα πιο σημαντικά και πολυμεταφρασμένα βιβλία του 20ού αιώνα. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

~ Κι ας μην πρόλαβα να επισκεφτώ το σπίτι του στην Πράγα, από ενοχές θα διαβάσω αυτό το βιβλίο που τόσο καλά λόγια έχω ακούσει για αυτό.

2) Το βιβλίο του γέλιου και της λήθης του Μίλαν Κούντερα
Ο Μίρεκ που αναζητεί τα γράμματα που είχε γράψει στην παλιά ερωμένη του, προσπαθώντας να ελέγξει το παρελθόν του, η Τάμινα που αυτοεξόριστη στη Δύση επιχειρεί να σώσει την εικόνα του νεκρού άντρα της από τη λήθη, ανακαλώντας τα ονόματα που της έδινε, ο χορός του Ελυάρ στον ουρανό πάνω από την Πράγα που στέλνει στην αγχόνη τους πολιτικούς της αντιπάλους, ο Κούντερα που γράφει με ψευδώνυμο ωροσκόπια για να επιζήσει, είναι μερικές από τις διαφορετικές ιστορίες που διασταυρώνονται σ' αυτό το "μυθιστόρημα για το γέλιο και τη λήθη, για τη λήθη και την Πράγα, για την Πράγα και τους αγγέλους".

"Όταν τελείωσα το Βαλς του αποχαιρετισμού, αρχές της δεκαετίας του '70, θεώρησα πως είχε ολοκληρωθεί η συγγραφική μου σταδιοδρομία. Ήταν η περίοδος της ρωσικής κατοχής και η γυναίκα μου κι εγώ είχαμε άλλες έγνοιες. Ξανάρχισα πια να γράφω ένα χρόνο μετά την άφιξή μας στη Γαλλία (και χάρη στη Γαλλία), έπειτα από εξάχρονη πλήρη διακοπή" γράφει ο Μίλαν Κούντερα στις Προδομένες διαθήκες για τη γέννηση του Βιβλίου του γέλιου και της λήθης. 

1968, εισβολή των ρωσικών τανκς στην τότε Τσεχοσλοβακία, 1975, ο Κούντερα, που του απαγορεύεται να εκδίδει το έργο του αλλά και να εργάζεται, αυτοεξορίζεται στη Γαλλία, 1978 κυκλοφορεί το "Βιβλίο του γέλιου και της λήθης", και αμέσως μετά, το 1979, του αφαιρείται η τσέχικη υπηκοότητα. Δύο χρόνια αργότερα, το 1981, ο Κούντερα παίρνει τη γαλλική υπηκοότητα. Μόνιμα εγκαταστημένος πια στο Παρίσι, Γαλλοτσέχος συγγραφέας, όπως δηλώνει ο ίδιος, αρχίζει από ένα σημείο και έπειτα να γράφει στα γαλλικά, και, αναθεωρώντας όλες τις προηγούμενες μεταφράσεις των έργων του, συγκροτεί ένα γαλλικό κόρπους.

Το "Βιβλίο του γέλιου και της λήθης" βρίσκεται έτσι στο μεταίχμιο της συγγραφικής δράσης αλλά και της προσωπικής ζωής του Κούντερα και αποτελεί ίσως το πιο ιδιόμορφο έργο του, ένα μυθιστόρημα-παραλλαγές, σύμφωνα με δικό του πάλι χαρακτηρισμό, που συναντά την "μπετοβενική στρατηγική των παραλλαγών" και συναρμόζει αριστοτεχνικά διήγημα, δοκίμιο, φαντασία και αυτοβιογραφία.

~ Μίλαν, Μίλαν, Μίλαν! Το έβαλα μετά τον Κάφκα γιατί μιλάει για την Πράγα, πόλη που έχω αγαπήσει πολύ. 

3) Μοιχεία του Paulo Coelho 
Η Λίντα είναι τριάντα ενός ετών και στα μάτια όλων των άλλων η ζωή της είναι τέλεια: ζει στην Ελβετία, μια από τις ασφαλέστερες χώρες στον κόσμο, έχει ένα στέρεο και σταθερό γάμο, έναν άντρα που την αγαπάει, γλυκά και καλά παιδιά και μια δουλειά ως δημοσιογράφος για την οποία δεν μπορεί να παραπονιέται.

Ωστόσο, αρχίζει να αμφισβητεί τη ρουτίνα και την προβλεψιμότητα της ζωής της. Δεν μπορεί πια να αντέξει την προσπάθεια που είναι αναγκασμένη να κάνει ώστε να προσποιείται ότι είναι ευτυχισμένη, ενώ στην πραγματικότητα το μόνο που νιώθει για τη ζωή είναι απέραντη απάθεια.

Όλα αυτά αλλάζουν, μόλις συναντά έναν παλιό της έρωτα από τα εφηβικά της χρόνια. Ο Ζακόμπ είναι πια πετυχημένος πολιτικός και, όταν η Λίντα πηγαίνει να του πάρει συνέντευξη, καταφέρνει να της ξυπνήσει κάτι που εκείνη είχε καιρό να νιώσει: πάθος.

Τώρα, θα κάνει ό,τι μπορεί για να κατακτήσει αυτόν τον άπιαστο έρωτα και θα αναγκαστεί να κατέβει στο βάθος του πηγαδιού των ανθρώπινων συναισθημάτων ώστε να βρει επιτέλους τη λύτρωσή της.

~ Σταθερή αξία. Λένε πως στη ζωή σου πριν φύγεις για τα ξένα πρέπει να έχεις διαβάσει τουλάχιστον όλα τα βιβλία ενός συγγραφέα. Ε, λοιπόν, αν δεν τον φάει λάχανο ο Ράνκιν, είναι πολύ κοντά στη νίκη. 

4) Η μεγάλη εικόνα του Μανώλη Ανδριωτάκη
Ένας άντρας εξαφανίζεται αφήνοντας πίσω του ένα μπαούλο γεμάτο κείμενα. Το πολύτιμο αυτό περιεχόμενο καταλήγει στα χέρια ενός παλιού του φίλου, ο οποίος σταδιακά ανακαλύπτει ότι οι ιστορίες που αφηγούνται τα κείμενα κρύβουν ένα ιδιαίτερο μήνυμα γι’ αυτόν.
Πώς συνδέεται ένας χαμαιλέων με το χωριό που ονομάζεται Αναμονές; Πόσο δύσκολη είναι η απόδραση από κάθε χωριό; Ποια είναι η ευθύνη των "οικοφασιστών" στην εξαφάνιση του άντρα; Πώς αντιμετωπίζεις τους διεφθαρμένους πολιτικούς, τους περίεργους δημοσιογράφους, τους συναισθηματικούς επενδυτές και τους συμφεροντολόγους πολίτες; Πώς διαχειρίζεσαι την απώλεια του πατέρα σου;

Μια ιστορία ενηλικίωσης και επώδυνης αναζήτησης ταυτότητας.
Το πολιτικό, το προσωπικό και ανατρεπτικό χρονικό της επίμονης απόπειρας ενός νέου άντρα να γίνει ο εαυτός του.
Στέλεχος εταιρείας, δημοσιογράφος, συγγραφέας, αγρότης ή απλώς ένας ακόμη μυθομανής; Ποιος είναι τελικά ο Γιώργος Μοσχονάς;

~ Συμπαθώ πολύ τον δημοσιογράφο και θέλω να δω το πρώτο του βήμα στη λογοτεχνία.

5) Το βιβλίο της Κατερίνας του Αυγούστου Κορτώ 
Η ιστορία μου αρχίζει από το τέλος - το δικό της και το δικό μου.
Έτσι ξεκινά το "Βιβλίο της Κατερίνας", μιας γυναίκας που πάλεψε μια ζωή με την ψυχική αρρώστια, και που, αν νικήθηκε, έζησε και μεγαλούργησε ταπεινά χάρη στην αγάπη.
Μια οικογενειακή σάγκα γεμάτη ζοφερά μυστικά και θανάσιμες ενοχές, ένα βιβλίο μυστηρίου γύρω από έναν αδιανόητο φόνο και τα δυο του θύματα, και μια κατάδυση σε μια ψυχή που συγκλονίζει με το φως και το σκοτάδι της.
Μας λέει η Κατερίνα:
Αυτό το βιβλίο δεν έχει σκοπό να πληγώσει κανέναν, εκτός απ' αυτούς που θα το διαβάσουν.
Αυτό το βιβλίο, θα πουν, είναι γεμάτο ψέματα? κακοήθειες, ανακρίβειες, παραχάραξη της οικογενειακής μας ιστορίας από ένα μυαλό χολωμένο κι άρρωστο, που γυρεύει εκδίκηση για τον θάνατο που μόνο του επέλεξε.
Ωστόσο εμένα αυτή είναι η αλήθεια μου, κι από κει και πέρα, ο καθείς ας διαλέξει τη λήθη που του ταιριάζει, που τον ανακουφίζει· έτσι είναι αν έτσι νομίζουνε.
Αυτό το βιβλίο με διαλύει.
Αυτό το βιβλίο έχει σκοπό να με διαλύσει, να με κάνει κομμάτια.
Μέσα στα κομμάτια μου είμαι.
Κι όποιος την ακούσει δεν θα την ξεχάσει ποτέ.

~ Γιατί έτσι.

Φυσικά, η σειρά τους είναι τυχαία απλά κάπως έπρεπε να οργανωθούν. Επίσης, υπάρχουν εκατοντάδες άλλα βιβλία που θέλω να διαβάσω αλλά αυτά είναι τα πρώτα πέντε που μου ήρθαν. Μπορεί να επιστρέψω και με άλλα, θα φανεί. 

Καλό βράδυ :)

Α, και καλή χρονιά! Υπέροχη με υγεία!

0 απόψεις! Γράψε τη δική σου!:

Δημοσίευση σχολίου