Τι έχουν πάθει οι άνθρωποι; Έχουμε (βάζω και μένα μέσα) χάσει τη χαρά μιας νέας γνωριμίας. Γνωρίζουμε άτομα και μετά το τέλος της στιγμής που μας έφερε κοντά, συνεχίζουμε τις ζωές μας σαν να μην τα γνωρίσαμε ποτέ. Δεν σκεφτόμαστε το ενδεχόμενο να δημιουργήσουμε νέες ανθρώπινες σχέσεις γιατί μάλλον θεωρούμε ότι είμαστε καλά με όσα έχουμε ήδη. Είμαστε πάντα; Φερόμαστε καλά στους ανθρώπους για όσο τους χρειαζόμαστε και μετά επιστρέφουμε στον παλιό δεδομένο μας κόσμο; Δεν ξέρω. Αναρωτιέμαι καμιά φορά... Τι έκανε τους ανθρώπους να συμπεριφέρονται έτσι; Έχουν μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους; Η αλήθεια είναι ότι η διαδικτυακή ζωή μας μας δημιουργεί τέτοιες ψευδείς εντυπώσεις. Συμφωνώ ότι η ελεύθερια του να φέρεσαι όπως θέλεις είναι υπέρτατο αγαθό αλλά φοβάμαι ότι αυτή η ελευθερία είναι πλαστή και επηρεασμένη από πολύ κακά πρότυπα.. Ποιος κερδίζει σε αυτό το παιχνίδι; Αυτός που δίνει και παίρνει για όσο του δίνει και ο άλλος ή αυτός που δίνει για να εκμεταλλευτεί καταστάσεις, αδιαφορεί για αυτά που δίνεις και μετά προχωρά; Δεν έχει ηθικό δίδαγμα αυτό που γράφω. Απλά το γράφω για να το ξορκίσω... Επειδή θέλω να σχολιάσω κάποια γεγονότα που συνέβησαν το προηγούμενο διάστημα... Αυτά!
0 απόψεις! Γράψε τη δική σου!:
Δημοσίευση σχολίου